Άδειο Τετράδιο

Πρώτη φόρα με στυλό Να μείνει να το θυμάμαι Πρέπει τα βράδια καλά να κοιμάμαι Να κουράζομαι πολύ,εσένα να μην σκέφτομαι χάνομαι και αποφεύγομαι... Να μείνει να θυμάμαι Την αλήθεια σε όποιον αγαπάμε Έως τρία ψέμματα κάθε μέρα στη φαρέτρα σου Αλήθεια επίπλαστη,δεν χρησιμοποιείς κανένα Να μείνει να θυμάμαι Τον θάνατο να μην φοβάμαι Κι ούτε τον πόνο,ούτε την μοναξιά, ούτε τα βράδια Είναι φίλοι που με κρατούν ξύπνιο στα σκοτάδια Να μείνει να το σκέφτομαι Ότι σαγαπώ πολύ, η αγάπη σου ουλή που δεν θα κλείσει Να μείνει να κοιμάμαι Είμαι τόσο βαρετός Μέτριος γνώστης του φωτός που κάποια στιγμή θα σβήσει Να μείνει να σαγαπώ Κάθε φορά που είσαι εδώ, και δεν φεύγεις Να μείνει να μ'αγαπάς Κι όταν καλά εσύ τα πας,εγώ μαζί σου θα'μαι. Άλλες τέσσερις γραμμές Σχεδόν υποφερτές για μένα Άλλες δύο Ναρκωτικών η θλίψη, ρίψη πτωμάτων στο χαμό Γαμώ. Χάνομαι Τρελένομαι Συγγνώμη

Μόλις το δεις και θαμπωθείς απ' την χρυσή του όψη θα αναφωνήσεις από χαρά! Όταν θα μάθεις όμως πως αγαπάς τον μπρούτζο δάκρυα θα γεμίσει ο ξερότοπος των ματιών σου. Κρυωμένη θα τρέχεις πίσω από το άλογο του "χρυσού" σου που σε ένα ηλιοβασίλεμα που σου χε πει "Σ' αγαπώ;". Από εκεί θα χαθεί, και πάλι μόνη στο παλάτι να κλαις και να καίγεσαι. Θαμπώθηκες που λες...

Μία καλημέρα που δεν άκουσες ποτέ σου  Και ένα μέλλον που το ξέχασες προχθές  Ένα συρτάρι γεμίζουν πάλι οι εμμονές σου Και εσύ νομίζεις πως σε ξυπνάει ένας καφές. Ένα σήμερα που το άφησες στο βρόντο Και μια διαδρομή που χάθηκε το μας Μια χαλασμένη πόλη, δικό μας φόντο Πουλιά και νύχτες που φύγανε για εμάς. Το σ' αγαπώ σου ήταν ψεύτικο και λίγο  Το όραμα σου για εμάς ήταν θολό Εγώ όμως πάντα όσο μπορώ θα το φωνάζω Πως για εσένανε πεθαίνω, δεν μπορώ.

Αυτή η πόλη δεν είναι ίδια... Αυτή η πόλη δεν είναι ίδια χωρίς εσένα.  Ο κόσμος πριν φαινόταν γνωστός, χαρούμενος Και τώρα που γυρίζω μόνος μου στους κακοφτιαγμένους δρόμους  Καταλαβαίνω πόσο τα φώτα χάλασαν Οι άνθρωποι στεναχωρήθηκαν Και εγώ μέσα στο πλήθος  Να ψάχνω μια, σε εσένα να μοιάζει  Στα μέρη που πηγαίναμε μαζί Κάτω από το τραπέζι, κρυφά, μου κρατούσες το χέρι  Αυτό το συναίσθημα το θυμάμαι καλά  Ένας έρωτας αλλιώτικος από τους άλλους  Ένας έρωτας που δεν είχε σκοπό τα φιλιά, τα χάδια

Παράξενα πράγματα... Είναι ελάχιστος ο χρόνος που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος για να αφιερώσει στον εαυτό του. Και είναι αρκετά επίπονο το μην έχεις χρόνο να ασχοληθείς με την αγαπημένη σου δραστηριότητα, τα αγαπημένα σου πρόσωπα και τις αγαπημένες σου ιδέες. 48 λεπτά. Ο μέσος άνθρωπος αφιερώνει 48 λεπτά με την οικογένεια του καθημερινώς, και το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει στην ώρα του φαγητού. Στην περίοδο του απόλυτου προγραμματισμού ,κανένας δεν μπορεί να “χωρεσει” στη ρουτίνα του λίγο παραπάνω χρόνο ώστε να συζητήσει ,ουσιαστικά και όχι ρηχά, με τους γονείς του, τα αδέρφια ή ακόμα σημαντικότερα με τους φίλους του. Η διάρκεια χρήσης ηλεκτρονικών συσκευών ανεβαίνει ετησίως ,με το μεγαλύτερο ποσοστό να λαμβάνουν οι εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης. Οι εφαρμογές ,που δημιουργήθηκαν για να “ φέρουν τον κόσμο πιο κοντά από ποτε” είναι εκείνες που τον απομακρύνουν από την πραγματική επικοινωνία. Είναι γραφικό και αρκετά επαναμβανόμενο, όμως, οι άνθρωποι κρύφτηκαν πίσω από μια οθόνη (ό...

Μετά από καιρό... Είχα καιρό να ανοίξω τον υπολογιστή. Έτυχε να ανοίξω το blogger γιατί μου ήρθε τρελή φλασιά . Τον τελευταίο καιρό ,το τελευταίο χρονικό διάστημα κανείς δεν περνάει καλά .Αναρωτιέμαι. Ποιος περνάει καλά; Κανείς. Είναι μια διαπίστωση που αντικρίζεις μονάχα αν μεγαλώσεις, η αρχίζεις να μεγαλώνεις. Κι είναι άσχημο. Ρωτάς φίλους και γνωστούς και δεν είναι καλά. Σε ρωτάνε και εσένα. Και δεν είσαι ούτε και εσύ καλά. Τις περισσότερες φορές δεν είσαι καν μέτρια, έστω "μια χαρά". Δηλώνεις μια χαρά για να μην ξεκινήσει ο άλλος την συζήτηση και δεν ξέρεις που να ρίξεις την αιτία της υποτονικότητας σου,της αδιαθεσίας σου. Όχι γιατί δεν θες να του πεις, αλλά γιατί δεν γνωρίζεις. Δεν ξέρεις τι φταίει... Τις πταίει; Μόνο το κακό σου το κεφάλι. Αυτό φταίει !Έχεις ,έχω και έχουμε πέσει με τα μούτρα στην ρουτίνα. Είσαι, είμαι κι είμαστε παγιδευμένοι (βαριά λέξη) στον απόλυτο προγραμματισμό. Γνωρίζεις ήδη από την προηγούμενη μέρα  τι πρόκειται να κάνεις την επόμενη. Και αυτό...